Man man wat een weer, het was plots veel kouder dan de voorbije dagen en door de mist was het zicht beperkt. Toen we thuis vertrokken waren we leefden we nog in de illusie dat de mist zou wegtrekken, maar het verbeterde er niet op. Tijdens het opwarmen had ik nog wat last van de koude, maar bij de start was dit eigenlijk voorbij. Om 14u stipt klonk het startschot. Ik ging vlot van start maar had besloten op mijn eigen tempo te lopen, het fietsparcours lag er namelijk loodzwaar bij. De eerste run ging vlot en ik kwam als 43ste in de wissel.
Het fietsen was geen lachertje, na het stuk betonbaan direct na de wissel kwamen we terecht in een weide vol met plassen. Het was trappen om vooruit te komen. Eens ik door de weide was woog mijn fiets plots enkele kilo's meer door de combinatie van modder en gras die bleef kleven. Vlug de grote brokken verwijderen en dan de kasseihelling naar beneden. De kasseiweg was welkom want de overige modder trilde ook grotendeels los. Beneden een u-turn en terug naar boven. De klim was lastig, maar viel te verwaarlozen ten opzichte van de stroken in de weide. Na een tussenstrook kwamen we op de passage op de paardenpiste, dit stuk lag mee zeer goed. Op deze strook kon ik telkens dichterkomen of plaatsen goedmaken. Hierna volgde een stuk op de asfaltweg en een smalle singletrack waarna we terug in een stuk weide kwamen via een grote modderplas, deze zou me later nog parten spelen. De tweede ronde ging vlot, maar bij het ingaan van de derde ronde voelde ik krampen opkomen. Op zich had ik er nog geen last van, maar ik moest toch wat voorzichtiger zijn bij het optrekken. Op het einde van de derde ronde kwam ik vast te zitten in de eerder vermeldde modderplas. Ik moest afstappen en kreeg krampen zodat ik niet direct op m'n fiets kon springen. Merde! Je staat daar dan als een oud mannetje een poging te doen om op je fiets te kruipen terwijl je een groepje deelnemers ziet voorbijrijden, allemaal voor niets ingehaald. Eens terug op de fiets heb ik me gerept om bij het groepje te komen, maar bleef ik in het wiel. Gezien m'n krampen had het toch geen zin om een poging te doen ervan weg te rijden met het risico me op te blazen.
Na het fietsen kwam ik als 47ste in de wissel, het had beter gekund maar ja... Voorzichtig van schoenen wisselen, ik wou geen tweede keer staan toekijken met krampen. Het lopen voorzichtig aangevat, het ging nog goed maar echt snel was het achteraf gezien niet. Ik finishte uiteindelijk als 50ste. Ik mag eigenlijk niet ontevreden zijn aangezien ik nog niet zoveel kon trainen en ik bijna de volledige wedstrijd diep kon gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten